Estado de alarma. Día corenta e seis

Pasei un longo intre esta tarde lendo o discurso do presidente do goberno para saber de primeira man os plans deste proceso no que estamos e que chaman “desescalada”, do cal o único que me quedou claro é que vai ter catro fases de dúas semanas cada unha. O resto de cousas, habería un cento de preguntas que facerse, porque a min (desculpen a miña torpeza) non me quedan claras. Espero que ó longo destes días dean respostas a algunha das cousas importantes, como por exemplo as solucións para os pais por non se reiniciar de novo o curso académico. Despois escoitei as cifras do incremento do paro e son para poñerse a tremer só de pensar nelas. Non é por ser negativo, pero como teño que ser sincero, recoñezo que vexo mal a cousa a corto e medio prazo. En fin, non quero estender máis as malas noticias porque estas voan soas. Falando de voar, enfío co que dixen onte aquí sobre Morse, pois o seu invento do telégrafo permitiu unha rapidez ata entón impensable na transmisión de noticias. Por exemplo, nesta noticia sobre a nosa vila, do 30 de outubro de 1890, que saíu publicada no xornal La Voz de Galicia, o propio redactor recoñece que a recibiu por medio do telégrafo. A noticia transcríboa aquí:

“Telegrafían de Ginzo de Limia lo siguiente: «El Gobernador interino de esta provincia Sr. Ferrer, ha reclamado los expedientes de elecciones de concejales, últimamente verificadas en varios Ayuntamientos de este partido. Los concejales electos sin protesta, le llevarán al Tribunal Supremo, si declara la nulidad de su elección, por ser incompetente y carecer de jurisdicción para ello.»

Picado pola curiosidade, andei a ler sobre a cuestión do invento e aprendín que ten unha historia moi curiosa. Resulta que Morse era, de profesión, pintor. E de prestixio, pois de feito foi bolseiro na Royal Academy. Namorou de Lucretia Pickering, coa que casou, establecéndose en New Haven (Conneticut). Sete anos máis tarde, el tivo que desprazarse a Washington para pintar un retrato. Ás poucas semanas de estar alí, recibiu un aviso do seu pai dicíndolle que a súa dona estaba moi enferma. O día seguinte, preparándose para regresar, recibiu un novo aviso que o informaba da morte de Lucretia. Morse rompeuse dobremente: perdera á súa amada e non puidera estar canda ela nos derradeiros intres da vida desta. Ese feito, levouno a preguntarse se non sería posible un sistema de comunicación a distancia máis rápido que os cabalos. Decidiu dedicar a súa vida a iso e abandonou para sempre a pintura. Malia que o telégrafo en si xa se inventara, o feito de funcionar con seis fíos e sinais complexas, facíano inviable. O invento do retirado artista, consistiu en conseguir que funcionase cun único fío e, xunto co seu axudante Vail, desenvolver o sistema de transmisión de sinais que leva o nome de código Morse.

Para observar os meus veciños do edificio fronte ó que vivo, non necesito máis sistema que saír á terraza. Estou intrigado porque, malia velos pasear na súa terraza nalgúns momentos do día, a señora do anorak mostaza e mailo seu home levan dous días sen saír á hora dos aplausos. E non son os únicos. A min dáme a impresión de que este costume vai esmorecendo. O que non o fai, son as horas que hai que estar na casa. Houbo algunhas tarefas do traballo e moitas tarefas escolares, case que me atrevo a dicir que máis que cando había clase normal. A primeira hora da tarde eu saín ó supermercado namentres el a máis a nai andaban cos deberes. Ó meu regreso, a miña dona e o neno saíran para o paseo dunha hora. Cando volveron, púxenme con el para unha actividade que tiña que facer sobre a reforma protestante de Lutero. Rematada a tarefa, foi xogar cos amigos á consola. Pola noitiña fixemos con materiais reciclados un marco de fotos que nos quedaba pendente e non xogamos ó xadrez como fixemos onte. Por certo, que nesa partida de onte, cando pensaba que desta volta podería ganar eu (a ilusión é o último que se perde), rematoume con dúas xogadas brillantes. Foi onte, pero de ter sido hoxe, sentiríame como Emanuel Lasker, o campión do mundo de xadrez durante 27 anos seguidos (marca que ninguén superou aínda) e que nun 28 de abril de 1921 perdeu o título a mans do grandísimo José Raúl Capablanca

Rafael Laso Lorenzo