JULIA MARQUÉS MEYER, exporá os seus cadros en Sandiás

“A MIÑA ARTE É UN CANTO Á VIDA QUE ENTRA POLOS OLLOS E BUSCO QUE EMOCIONE”.

Nace para pintar e se disciplina na Escola de Arte Massana.

Pódese dicir que Julia é pintora desde o día que naceu. O seu é vocacional. Empezou a pintar aos 9 anos, cando o avó regálalle a súa caixa de óleos.Tivo a  sorte de poder asistir á antiga Escola de Arte Massana (5 anos) e culminou os seus estudos co Grao superior en Artes Plásticas e deseño do seu  primeiro proxecto seleccionado en ArtFad. Nesta escola onde te matriculabas en pintura podíase dispoñer de todas as aulas e infraestruturas, desde escultura, gravado, xoiería, esmalte, pintura, debuxo, estampaxe, fotografía… Cada proxecto podía desenvolvelo con certa titoría do profesorado como Ignasi Aballí (ilustre e famoso artista) para aprender as técnicas de base, que fai que se autodefina como Artista Visual (unha arte que entra polos ollos)

Os seus mestres e influencias: do Impresionismo ao Pop-Art, desde Tracey Emin a Frida Kahlo, de Edward Hopper a David Hockney cun fondo transversal de “Manwatching do etólogo Desmond Morris

Os artistas a seguir foron nun primeiro momento os impresionistas xa que o seu tío holandés regaloulle seus libros dunha colección de empresa, onde a parte dos impresionistas tiña libros de Desmond Morris. Foron os dous libros de Morris sobre a instintividad do comportamento humano, especialmente “Manwatching”, os que lle levaron a incluír un apéndice do que somos, do noso ser máis primitivo, na súa obra onde gusta de plasmar o “instintivo”e as “emocións viscerais”. Identifícase con diferentes  artistas e movementos artísticos que van do Impresionismo ao Pop-Art, desde Tracey Emin a Frida Kahlo, de Edward Hopper a David Hockney, no feito de falar das propias experiencias vitais, de expresar todo o ser no eu máis directo  que  é a acción de pintar  e proyect-arte.

A procura de raíces, as teimas da súa pintura e o xeito de traballar a súa obra artística: dun taller-palacio do século XV en Lleida a un no medio da Reserva Natural da Biosfera de Galicia

Naceu en Sevilla, a súa nai holandesa, o seu pai vasco-valenciano, creceu na súa infancia nun barco en Cataluña de vinte metros de eslora sucando o Mediterráneo e un día con 18 anos caeu na conta de que non tiña raíces con tanta mudanza. Os interrogantes sobre as súas raíces familiares conducíronlle ao tecido comezando a pintar sobre él como un amuleto estrañado, unha volta ao seu “fogar”: o tecido da súa avoa deseñadora e do seu pai químico-téxtil. O debuxo do corpo como base, marcando o tecido, elixido á mantenta, engadindo información, como unha segunda pel e un fondo pintado de cores que transmitisen o sentimento da acción. Outra parte do seu traballo centrouse tamén na enxeñería civil lembrando parte do pasado dos seus avós.

O seu  traballo parte de aglutinar material para pintar (pinceis, teas, fíos, pintura, etc) e logo sacar anaco a anaco ( por intuición, necesidade ou mesmo, beleza visual) o resultado final, a pintura. Antes realizaba estudos e preparaba bosquexos, actualmente plásmao todo directamente na obra final. Interésalle esa idea de volume de pintura, desa multicapapara chegar ao resultado final, esa loita de cores e formas.

Traxectoria:  exposición de corenta e tres obras do seu periplo como artista visual

O título da súa exposición ten que ver coa traxectoria persoal, dun punto de inicio creativo a outro. Trinta e seis anos pintando e corenta e tres obras na exposición permiten penetrar no universo creativo de Julia Marqués Meyer.

A súa traxectoria vai desde a primeira etapa xuvenil, de formación artística (dos 9 aos 21 anos). Con 19 anos gaña unha bolsa de xóvenes artistas e realiza a súa primeira exposición individual. Coñece a dous marchantes e a súa obra é recoñecida fora das nosas fronteiras (Galerias de Holanda, Copenhague, Lisboa…). Pasa por unha segunda etapa de desenvolvemento-expansión (dos 22 aos 27 anos) con moito traballo e exposicións en feiras españolas e estranxeiras (Roma, Alemaña, Suíza, Chicago, París…),  onde define a súa obra como poema-musical, arte intervida con poesía e onde predomina o retrato. A terceira etapa de reorganizar e abrir novos horizontes (dos 28 aos 35 anos) realiza series como a de Cabalos, Vehiculos Deportes … onde hai un certo regreso ao óleo e mellor expresa que as escenas e formas de vivir cotiás son tamén arte.  Unha cuarta etapa que chama “o Muro” ( dos 35 aos 40 anos), transita ao gran formato con pinturas murais en Cataluña e Galicia e di atoparse de novo co seu eu inicial. O gusto pola cor e a pincelada, como un baile entre o muro, os seus pinceis e o seu eu.

Por último, a súa quinta etapa actual, onde lanza a súa mirada cara a fóra ( dos 40 anos en diante), onde o debuxo é de trazos rápidos, libres e firmes…sen dúbidas e sen mirar atrás. Actualmente interésalle a paisaxe galega. Realizou pinturas da Lagoa de Antela, as Fragas do Eume, os Canóns do Sil, o Castelo de Monterrei ou a Carballa da Rocha…nun intento de integrar a súa arte á paisaxe galega cotiá.

Pepe Gándara