José Luis Brea Sanmartín

Mal, esaxeradamente mal, moito mellor (despois do devandito saúdo) -Teño un roxe roxe no peito, coma se tivera unha codia de pan reseso dentro, non lle din moita importancia, pensei, xa apañei catarreira, xa se sabe estes cambios de tempo, pero é que agora, aínda que a codia continúa a estar aí, comecei a preocuparme porque cando me deito, aínda que sexa no sofá para ver unha miga a televisión, é como se o corazón se puxera tolo, que parece como se quixera estourar, e noutras ocasións é como se quixera parar, e aínda estou moi novo para morrer, que xa chegará ben o tempo de estar no cemiterio.